Η ζωή είναι μια πόρνη. Χαρίζεται σε όλους. Σε άλλους για λίγη συντροφιά και σ’ άλλους για αγάπη. Μόνο ο παράς αλλάζει. Ανάλογα με το τι δίνει στον κάθε πελάτη ανεβάζει την ταρίφα της.
Άλλους τους πληγώνει κι άλλοι την πληγώνουνε. Μια καθημερινή και τιποτένια ανταλλαγή χλεύης. Μαθαίνει να είναι καλός ακροατής γι’ αυτούς που η τσέπη τους δε σηκώνει ψυχαναλυτή, βαριέται καμιά φορά αλλά πάντα έχει μια ιστορία δική της να σου πει.
Η ζωή, όπως η πόρνη, γίνεται κοινή. Όλοι τής παίρνουν κάτι. Εκείνη καταθέτει και δίνει κάτι σε όλους. Η ζωή είναι μία για τον καθένα. Κορμιά, όμως, βρίσκεις εύκολα. Η πόρνη ξεδιψά τον πόθο σου για έρωτα. Η ζωή σε γεμίζει δίψες. Κάθε μέρα της ζωής σου διψάς για κάτι: για έρωτα, για μουσική, για ένα τρυφερό κορμί, για ένα ζουμερό φρούτο, για μιαν αγάπη, μια εκδίκηση. Η πόρνη σου δίνει στιγμιαίες απολαύσεις. Είσαι μαζί της για ένα σύνολο στιγμών και στο τέλος ανοίγεις το προτοφόλι και πληρώνεις. Την πόρνη την νοικιάζεις, η ζωή σού παραχωρείται για συγκεκριμένο χρόνο.
Κανείς όμως δεν καταλαβαίνει ότι, τελικά, η ζωή του δεν είναι δική του. Έχουμε ένα κορμί δανεικό και φθαρτό, μια φύση θνητή που δε μας δίνει ποτέ αρκετό χρόνο. Κι όμως δεν τα προσέχουμε όσο θα έπρεπε. Φθειρόμαστε και φθείρουμε χωρίς να λογαριάζουμε το τέλος που ποτέ δεν είναι αρκετά μακριά. Κι αν η ψυχή μας ζει για πάντα τότε με μίση και κακίες την φθείρουμε, τη βασανίζουμε και τη μαυρίζουμε. Είμαστε υλιστές και φροντίζουμε το σώμα περισσότερο από το νου και την ψυχή. Είμαστε ανώριμοι και ανόητοι τόσο που δεν καταλαβαίνουμε ότι κι απ’ το πιο όμορφο σώμα στο τέλος δε μένει παρά μια ελεύθερη ψυχή – αν δεν έχουμε τύψεις – ή μια μαβιά, βασανισμένη – αν οι αδικίες που διαπράξαμε είναι βαρύτερες απ’ τις καλοσύνες – κι ένα μάτσο κόκαλα που στο τέλος κιτρινίζουν, σπάνε ή γίνονται ένα με τους νεκρούς σκελετούς άλλων.
Τελικά η γη κι ο ουράνιος θόλος θα γίνουν καλύτεροι και ομορφότεροι αν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει ότι μια ελεύθερη ψυχή φωτίζει περισσότερο τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου